W czerwcowym numerze Monitora Prawa Bankowego został opublikowany mój artykuł pt. „Kwestia ważności umowy o pośrednictwo w poszukiwaniu nabywców instrumentów finansowych w sytuacji braku zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej”. Artykuł ten dotyczy ważności (w rozumieniu art. 58 § 1 i 2 k.c.) umów o pośrednictwo w poszukiwaniu nabywców instrumentów finansowych. Chodzi o umowy, w których zleceniobiorca, będący osobą fizyczną i nieposiadający zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, zobowiązuje się do wykonywania jedynie czynności faktycznych na rzecz zleceniodawcy (bez wykonywania na jego rzecz czynności prawnych), przede wszystkim polegających na poszukiwaniu potencjalnych nabywców instrumentów finansowych (z reguły obligacji) oferowanych w ofercie prywatnej przez zleceniodawcę - emitenta i kierowania do niego potencjalnych nabywców. Celem tych działań jest doprowadzenie do nabycia instrumentów finansowych przez wyszukanych, potencjalnych nabywców. Ocena, czy są to umowy o oferowanie instrumentów finansowych, a przede wszystkim ocena ważności takich umów, w sytuacji braku zezwolenia na prowadzenie działalności maklerskiej, jest uzależniona przede wszystkim od reżimu prawnego, pod którym dana umowa funkcjonowała, przy czym graniczną datą jest 21.04.2018 r., kiedy weszły w życie zmiany art. 72 ustawy z 29.07.2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 89), wprowadzone ustawą z 1.03.2018 r. o zmianie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 685). Więcej zob. Monitor Prawa Bankowego 2020 r., Nr 6.
