Możliwość stosowania art. 720 k.c. do umowy „pożyczki” w kryptoaktywach (kryptowalutach)
Kryptoaktywa (w tym kryptowaluty oraz waluty wirtualne – więcej o pojęciu kryptoaktywów zob. wpis pt. „Pojęcie kryptoaktywa i rodzaje kryptoaktywów w rozporządzeniu MiCA") nie są ani rzeczami, ani też pieniądzem w rozumieniu k.c. Dlatego umowa, na podstawie której jedna osoba przenosi na inną kryptoaktywa z obowiązkiem ich zwrotu po określonym czasie (tj. „pożycza” kryptoaktywa) nie będzie nazwaną umową pożyczki, o której mowa w art. 720 k.c. Będzie to umowa nienazwana, zawierana na podstawie zasady swobody umów (art. 353(1) k.c.). Stąd w tym wpisie słowo pożyczka w odniesieniu do kryptoaktywów (kryptowalut) jest brane w cudzysłów.
Forma umowy „pożyczki” w kryptoaktywach (kryptowalutach)
Konsekwentnie, do formy prawnej takiej umowy nie będzie mieć zastosowania art. 720 § 2 k.c., stanowiący, dla celów dowodowych, że umowa pożyczki, której wartość przekracza tysiąc złotych, wymaga zachowania formy dokumentowej. Nie ma zatem wymogu nadania umowie "pożyczki" w kryptoaktywach (kryptowalutach) formy dokumentowej, a tym bardziej pisemnej - nie mniej jednak, dla celów dowodowych, zalecane jest zachowanie co najmniej formy dokumentowej.
Oprocentowanie umowy „pożyczki” w kryptoaktywach (kryptowalutach)
Wydaje się, że możliwe jest oprocentowanie „pożyczki” w kryptoaktywach (kryptowalutach), szczególnie jeżeli strony wyraźnie przewidziały takie oprocentowanie w umowie a wartość kryptoaktywów (kryptowalut) „oznaczono sumą pieniężną”. Taką możliwość przewiduje zresztą ustawodawca, stanowiąc o odpowiednim stosowaniu do takiej umowy „pożyczki” w kryptoaktywach (kryptowalutach) przepisów art. 720(1) – art. 720(5) k.c. mających na celu uszczelnienie regulacji przeciwdziałającej lichwie.
Umowa pożyczki w kryptoaktywach (kryptowalutach) jako umowa, o której mowa w art. 724(1) § 2 k.c.
Według art. 724(1) § 2 k.c. przepisy art. 720(1)-720(5) k.c. stosuje się odpowiednio do nieuregulowanych innymi przepisami umów przeniesienia na osobę fizyczną za wynagrodzeniem wierzytelności lub innych praw majątkowych, których wartość oznaczono sumą pieniężną z obowiązkiem ich zwrotu, jeżeli umowy te nie są związane bezpośrednio z działalnością gospodarczą lub zawodową tej osoby. W takim przypadku przez całkowitą wartość pożyczki należy rozumieć wartość tych wierzytelności lub praw według stanu na dzień rozporządzenia nimi. Skoro kryptoaktywa (kryptowaluty) są prawami majątkowymi, to regulacja art. 724(1) § 2 k.c. może znaleźć zastosowanie do umów „pożyczki” w kryptoaktywach (kryptowalutach) – co zresztą podkreślał projektodawca w projekcie ustawy wprowadzającej tą regulację do Kodeksu Cywilnego. Warto tu jednakże zwrócić uwagę na istotny warunek postawiony przez ustawodawcę: wartość praw majątkowych powinna zostać oznaczona sumą pieniężną.