Przed zawarciem umowy kredytu warto zajrzeć do ustawy Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r., Nr 72, poz. 665 ze zm.), nazywanej dalej pr. bank. Tekst ustawy (aktualny !) jest powszechnie dostępny na stronie Sejmu RP. Należy także rozważyć, czy do takiego kredytu nie będą mieć zastosowania przepisy ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2011 r., Nr 126, poz. 715). To ważne, bo często w praktyce klienci banków mieszają postanowienia obu tych ustaw i chcą do kredytów bankowych stosować przepisy ustawy o kredycie konsumenckim w sytuacjach, gdy nie jest to możliwe. Treść umowy kredytu bankowego jest zatem uzależniona od tego, czy umowa ta jest kwalifikowana jako umowa kredytu konsumenckiego, czy też nie jest tak kwalifikowana. W każdym przypadku, zgodnie z art. 69 ust. 1 pr. bank., w umowie kredytu bankowego musi znaleźć się zobowiązanie banku do oddania do dyspozycji kredytobiorcy określonej kwoty pieniężnej. Musi być również określony czas na jaki bank w ten sposób się zobowiązuje oraz cel, na jaki może być przeznaczona ta kwota. Przy większych kredytach, szczególnie tych udzielanych przedsiębiorcom, banki pilnują tego, aby cel kredytu został precyzyjnie określony. To dla banku ważne, ponieważ wykorzystanie kredytu niezgodnie z celem może skutkować wypowiedzeniem przez bank umowy kredytu bankowego, co oznacza obowiązek zwrotu przez kredytobiorcę całej kwoty niespłaconego jeszcze kredytu (sprawa zapłaty odsetek za planowany okres spłaty, w zależności od okoliczności, może być kontrowersyjna). CDN…
